Κάθε αρχιτεκτονική δημιουργία χαρακτηρίζεται από την άρρηκτη σχέση με τον τόπο στον οποίο καλείται να ενταχθεί καθώς σχηματίζει με αυτόν σχέσεις αλληλεπίδρασης. Ήταν, λοιπόν, συνειδητή η απόφαση για συστηματική ανάγνωση και μελέτη του τόπου πριν από οποιαδήποτε συνθετική επιλογή.
Αρχή όλων των συνθετικών αναζητήσεων, ήταν η δημιουργία ενός κτηρίου αρμονικά ενταγμένου στο φυσικό και δομημένο περιβάλλον της Πανεπιστημιούπολης, που να απαντά στις ιδιαίτερες απαιτήσεις των σπουδαστών και των διδασκόντων της Ιατρικής. Μιας επιστήμης που απαιτεί αφοσίωση, συγκέντρωση και ιδιωτικότητα, συνθήκες που υπαγορεύουν το σχεδιασμό μιας Σχολής με εσωστρεφή δομή. Παράλληλα βέβαια , ως σχολή που εντάσσεται στο σύνολο μίας πανεπιστημιακής κοινότητας, οφείλει να λειτουργεί ως ένας κοινωνικός πυκνωτής που να ευνοεί την κοινωνική αλληλεπίδραση των χρηστών του. Η επίτευξη της ισορροπίας μεταξύ των δύο αυτών αντίρροπων καταστάσεων, αποτελεί και το κύριο γνώρισμα της πρότασης.
Η πρόταση συντίθεται από ορισμένες συνθετικές επιλογές οι οποίες αναλύονται διαγραμματικά ως εξής:
1_Στο Βορειοδυτικό όριο του οικοπέδου και σε όλο το πλάτος τοποθετείται ένα γραμμικό στέγαστρο το οποίο επιτελεί έναν διπλό στόχο. Πρώτον αποτελεί εξέχον αναγνωριστικό στοιχείο της σύνθεσης και δεύτερον δημιουργεί έναν ημιυπαίθριο χώρο στάσης.
2_Με σκοπό την βέλτιστη ένταξη του κτηρίου στο περιβάλλον και το επικλινές έδαφος, διαμορφώνονται βαθμιδωτά ημιυπαίθριοι χώροι και αίθρια με διαφορετικές ποιότητες φωτισμού και ιδιωτικότητας, οι οποίοι ακολουθούν την φυσική κλίση του εδάφους.
3_Ο χώρος που αποτελεί πυρήνα της σχολής, είναι το κεντρικό αίθριο.
4_Χαράσσεται ένας γραμμικός άξονας που ενοποιεί όλους τους υπαίθριους και ημιυπαίθριους χώρους, ξεκινώντας από το βασικό πεζόδρομο και καταλήγοντας στην στάθμη του κτηρίου.