Eξ’ αρχής ήταν συνειδητή η πρόθεση , η πρόταση για τη σχολή και για τους ξενώνες, να ενταχθεί στον τόπο αξιοποιώντας το φως, τον άνεμο, το νερό και τη φύτευση, στοιχεία που συνθέτουν άλλωστε τη Μεσογειακή αρχιτεκτονική έκφραση. Μια πρόταση που εμπεριέχει χωρικές διατάξεις θεμελιωδών αρχιτεκτονικών αρχετύπων, προάγει τον υπαίθριο βίο, την κοινωνική όσμωση και τη ζωτική σχέση με τη φύση, ως καταστάσεις αναγκαίες στην καλλιτεχνική δημιουργία.
Η ύφανση παλαιού και νέου και η ένταξη σε αυτόν τον πολυδύναμο τόπο, επιχειρείται μέσω της πρωτογενούς απλότητας που χαρακτηρίζει την πρόταση. Χωρίς διάθεση μιμητισμού και τάσεις ενοποίησης με τα πέτρινα κτίσματα, οι μορφές των προτεινόμενων κτιρίων έχουν διακριτό αρχιτεκτονικό λεξιλόγιο σε σχέση με τα υπάρχοντα. Οι χαράξεις υπακούουν αυτές του τόπου. Τα ραδινά δομικά στοιχεία “ακουμπούν” το έδαφος χωρίς να το ισοπεδώνουν. Επίλυση των λειτουργικών αναγκών και εξαιρετικές ποιότητες χώρων επιτυγχάνονται με την ελάχιστη δυνατή επέμβαση. Σε αυτήν την πρόταση, παλαιό και νέο συνομιλεί μέσω της εγγενούς απλότητας.
Η οργάνωση της σχολής γύρω από αίθρια-κοινωνικούς πυκνωτές με διαφορετικό και ευμετάβλητο βαθμό εσωστρέφειας, εκφρασμένη με εγγενή απλότητα σχημάτων και μορφών, περιγράφουν την αρχιτεκτονική μας πρόταση για τη σχολή Καλών τεχνών του Κυπριακού κολλεγίου Τέχνης.
Κεντρική Ιδέα:
Τρεις απλές και γεωμετρικά διαυγείς χειρονομίες διαμορφώνουν την κεντρική ιδέα και συγκροτούν την πρόταση.
_1. Δύο τοιχεία από πεπιεσμένη γη (rammed earth) σε σχήμα Γ, που ακολουθούν το όριο του οικοπέδου, αποκόπτουν τη σχολή από την “πολυφωνία” των γειτονικών κτισμάτων και συγκροτούν δύο διακριτές ενότητες. Στο ανατολικό όριο με τον αρχαιολογικό χώρο χωροθετείται τοιχείο ίδιας υλικότητας, μικρότερου πάχους, διάτρητο, που σημαίνει την κύρια και δευτερεύουσα (βοηθητική) είσοδο και διαμορφώνει το όριο-φίλτρο προς τον αρχαιολογικό χώρο.
_2. Δύο πλάκες τοποθετούνται σε απόσταση από τα δύο τοιχεία, συνδιαλέγονται με αυτά και στεγάζουν κλειστούς και ημιυπαίθριους χώρους. Σε αυτούς χωροθετούνται τα εργαστήρια και οι χώροι εκθέσεων για να έχουν τη δυνατότητα ενοποίησης με τον υπαίθριο χώρο.
_3. Δυο ορθογωνικά πρίσματα που υπερυψώνονται σε σχέση με τις δύο πλάκες και τα τοιχεία, φιλοξενούν χρήσεις διοίκησης και διδασκαλίας, διαμορφώνουν τις όψεις προς το δημόσιο χώρο και συγκροτούν τα δυο αίθρια-πυκνωτές δημιουργίας, ολοκληρώνοντας έτσι τη σύνθεση.